De exacte oorsprong van de traditie van het rammelen van glazen tijdens een toast is niet definitief bekend, aangezien deze zich waarschijnlijk door de eeuwen heen en in verschillende culturen heeft ontwikkeld. Er zijn echter verschillende theorieën over hoe deze praktijk begon.

Eén populaire theorie suggereert dat de traditie begon als een manier om boze geesten af ​​te weren. In de middeleeuwen geloofde men dat demonen en geesten in het bier of de wijn aanwezig konden zijn, en dat rammelende glazen hen zouden afschrikken. Mensen sloegen met hun mokken tegen elkaar en schreeuwden zelfs om ervoor te zorgen dat de geesten werden verdreven. Deze theorie wordt ondersteund door het feit dat in sommige vroege geschriften het rammelen van een bril wordt geassocieerd met bescherming tegen het kwaad.

Een andere theorie is dat rammelende glazen zijn ontstaan ​​als een manier om te controleren op gif. In de tijd vóór de betrouwbare testmethoden voor eten en drinken was het gebruikelijk dat mensen verdacht waren van vergiftiging. Door het gebruik van rammelende glazen konden gasten het geluid van het glas horen en ervoor zorgen dat het niet kapot ging of dat er mee werd geknoeid. Als het glas een helder geluid maakte, werd het als veilig beschouwd om te drinken.

Een derde theorie stelt dat rammelende glazen een manier waren om ervoor te zorgen dat iemands glas geen gif bevatte. Door rammelende glazen deelden mensen in wezen hun drankjes, en als iemand hun eigen glas had vergiftigd, zouden ze er ook uit moeten drinken, waardoor hun bedoelingen onthuld zouden worden. Deze theorie wordt minder algemeen aanvaard, maar biedt een interessant inzicht in de sociale dynamiek van die tijd.

Ongeacht de oorsprong ervan is de traditie van rammelende glazen door de eeuwen heen geëvolueerd en in verschillende culturen verschillende vormen en betekenissen aangenomen. In de moderne tijd is het vooral een sociaal gebaar, een manier om een ​​moment te vieren, iemand een goede gezondheid of succes te wensen, of simpelweg zijn aanwezigheid te erkennen. Het is een universeel symbool geworden van gezelligheid en gedeeld genot.

Het is vermeldenswaard dat de praktijk van rammelende glazen niet universeel is en aanzienlijk kan variëren in verschillende delen van de wereld. In sommige culturen wordt het bijvoorbeeld als onbeleefd of onnodig beschouwd om tijdens een toast met glazen te rammelen.